Na 80 verschillende bedden ben ik weer thuis!

Het is heerlijk om weer thuis te zijn en gewoon weer lekker je eigen zachte bedje in te gaan. Geen papier op de wc bril te hoeven leggen. Niet je gezonde 3 pans gerecht met één en dezelfde pan hoeven maken etc. Maar thuis mis je direct de onvoorspelbaarheid van het backpackers leven. Waar zal ik vanavond weer slapen, wat zal ik eten, zal de reis ernaar toe wel goed gaan? Dit zijn de basis behoeften uit ons leven. Het is niet verkeerd om je eens over dit soort dingen te moeten buigen in plaats van zaken als; wat moet ik aan? Welke tas hoort daarbij? Laarzen of schoenen? Zal ik die 3km met de auto gaan of met de fiets? Heb ik mijn mobiel wel mee?!

Deze basisbehoeften zijn belangrijk en daarom moeten ze ook goed zijn vind ik. Dat schijnt af en toe helaas nog al moeilijk te zijn in hostels. Vooral Nicole kan hier over meepraten want die kreeg een pijnlijk souvenir mee van een hostel; overal blauwe plekken op haar zij. De goedkopere hostels hebben vaak echt vreselijk dunne matrasjes en piepende en krakende stapelbedden. Maarten en ik verbleven vaak in YHA hostels en aan het eind van mijn reis verbleef ik alleen nog maar in YHA's omdat de standaard (en prijs) daar toch wel iets hoger ligt dan gemiddeld.
Het was ook tijdens mijn verblijf in een YHA hostel waar een Zweedse jongen mij en mijn Duitse kamergenote bestempelde als ‘Flashpacker' toen wij antwoorden op zijn vraag in welk hostel wij verbleven. Ook al ben ik geen dertiger met al wat spaargeld op zak ik houd toch wel van een klein beetje luxe. (lees: meer dan drie pannen, kookpitten die het doen, normaal matras, schone douche en wc). Dus ja misschien ben ik ook wel meer een flashpacker...
Ook gegeven het feit dat ik maar wat blij was dat Maarten zijn tas met wieltjes mee had in plaats van een backpack. Dat gezeul met 20 kilo op je rug en nog eens 7 kilo in je rugzakje voorop en in je handen. Zo'n tas met wieltjes is veel praktischer want je rolt hem overal naar toe, je hoeft hem hooguit een keer een trap op te tillen.Toch houden de meeste mensen vast aan een backpack want ja je wilt natuurlijk geen ‘Suitcaser' genoemd worden!

Veel mensen vragen mij wat ik nou het mooiste land vindt; Australië of Nieuw Zeeland. Natuurlijk is dit niet te vergelijken. Er zijn zoals altijd een aantal overeenkomsten zoals de relaxte bevolking, het feit dat ze een klein beetje achterlopen op een aantal gebieden en de rust die overal overheerst. Maar ook een aantal verschillen welke het onmogelijk maken deze twee landen te vergelijken.

In Australië hebben Nicole en ik bewust Surfers Paradise overgeslagen omdat daar nogal veel hoogbouw zou zijn en feestende backpackers. De flats en hoge hotels hebben wij vanuit de bus ook gezien. Zo'n kuststad als die vind je echt niet in Nieuw Zeeland. Dat is echt een vulkanisch eiland en overal vind je dan ook borrelde bronnen en grond. Nieuw Zeeland is ook zo divers je kan in één dag aan het strand liggen en diezelfde dag bovenop een gletsjer staan. De afstanden zijn gewoon korter waardoor je meer kunt zien in dezelfde tijd omdat je veel reistijd bespaard. Het vlakke rode landschap van de outback van Australië staat in schril contrast met de enorme bergen en heuvels in Nieuw Zeeland. Ook de Maori's die volledig participeren in de Nieuw Zeelandse samenleving staan haaks op de aboriginals waar de gemiddelde Australiër niet bepaald trots op is.

Nieuw Zeeland heeft het voordeel dat je veel kan zien in relatief korte tijd zonder dat je dagen en nachten in de auto of bus hoeft te zitten. Op beide eilanden is genoeg te doen en zien voor iedereen. Of je nu lekker aan het strand wilt liggen of loopings in een stuntvliegtuig wilt maken! Australië is echt een reizigers land bij uitstek met uitstekende voorzieningen maar ook verschrikkelijk veel toeristen en het is maar net de vraag; wil je dat of wil je dat niet... Ik denk dat het de kunst is om hier een gulden middenweg in te vinden. Gebruik te maken van de voorzieningen die aangeboden worden en jij denkt nodig te hebben maar aan de andere kant ook je eigen plan te trekken en van de gebaande paden af te wijken.

Op dit moment ben ik net terug uit Zweden waar ik met mijn ouders en broertje met vriendin op kampeervakantie was, het land waar ik een halfjaar gestudeerd heb. Reizen is best vermoeiend dus moet je even uitrusten en afkicken door op vakantie te gaan ;) Na een stop in Kopenhagen waar ik een vriend wilde opzoeken voordat ik ga werken gingen we door naar Zweden. Hier heb ik alle tijd gehad om na te denken over mijn vervolgstap: een baan zoeken. Maar wat en waar is nog niet gemakkelijk. Gelukkig kon ik daar naar hartelust over nadenken toen ik op de harde kussen van de caravanbank, mijn bed, lag. En anders had ik altijd nog de 70 meter die ik moest lopen om naar de wc te gaan.... die goeie ouwe tijd....

Ik hoop dat iedereen heeft genoten mijn verhalen en wie die kant op gaat weet mij te vinden voor tips en informatie!